Microbiologisch beïnvloede corrosie (MIC)

Veel corrosievormen zijn elektrochemisch van aard, maar in >50 procent van de gevallen wordt deze veroorzaakt of versneld door microbiologische activiteit. ‘Microbiële corrosie’ is goed te voorkomen, maar vormt een complex probleem als het er eenmaal is. Sterk vereenvoudigd komt het hier op neer: er zijn micro-organismen die fysiek betrokken zijn bij het ontstaan van een elektrochemisch proces of het oplossen van staal katalyseren door de productie van enzymen. In andere gevallen vormen zij een biofilm waaronder micro-organismen in symbiose met elkaar leven, aeroob en anaeroob. In die omgeving kunnen zure restproducten worden gevormd zoals zwavelzuur of kunnen zij het galvanisch evenwicht verstoren waardoor corrosie ontstaat die met het groeien van de bacterie-kolonie steeds sneller  gaat. Onder de biofilm kan het corrosie proces tot wel 100 x sneller verlopen  dan bij een ‘normaal’ elektrochemisch proces. Een en ander afhankelijk van de juiste randvoorwaarden  (o.a. onder invloed van de juiste temperatuur, voldoende nutriënten en aanwezige energie). Zo kan in een systeem met stilstaand water (b.v. sprinklersysteem of water dat achterblijft in leidingen en tanks na een hydrotest) de pH snel dalen waardoor staal plaatselijk in oplossing gaat en  al binnen enkele maanden perforaties ontstaan.  Niet alleen de verschillende eigenschappen van de micro-organismen maken het probleem complex. De biofilm is soms moeilijk verwijderbaar en vormt een bescherming voor de daaronder levende bacteriën. Maar de bacteriën die via putvorming, scheuren of slechte lassen in de metaalwand zijn doorgedrongen zijn zo mogelijk nog slechter te bestrijden omdat zij niet bereikbaar zijn voor reguliere bestrijdingsmethoden. MIC vormt een serieuze uitdaging.

De ene metaal is gevoeliger dan de ander, maar niets is echt resistent: roestvast staal; koolstof staal; gecementeerd staal; verzinkt, aluminium, cunifer… zelfs koper.  Ook in leidingsystemen met voldoende flow (>2 mtr /sec) kan sprake zijn van dode punten waar MIC zich gemakkelijk kan ontwikkelen. In de winter ook in inactieve warmtewisselaars, in/op de heatingscoils onderin een opslagtank, of op onderwaterconstructies zoals steigers en damwanden. De bron kan net zo goed rivierwater zijn als drinkwater waarin sulfaat reducerende bacteriën. Onschadelijk voor de mens, maar potentieel desastreus voor een rvs productieleiding.

Wordt MIC vermoed dan vergt dat een gedegen en professioneel onderzoek want….

De aanwezigheid van micro-organismen die betrokken zijn bij corrosie zegt nog niet dat er ook sprake is van MIC! 

MIC is niet eenvoudig te bestrijden en vraagt om een zorgvuldige, doortastende aanpak. Deze kan kostbaar zijn en operationeel soms zeer ingrijpend.  Daarom wilt u wel zeker weten dat het ook nodig is. De  ‘MIC conclusie’ wordt soms wat al te lichtvaardig getrokken. De behandeling is dan nodeloos duur of geheel niet effectief omdat niet MIC maar een ander corrosiemechanisme aan de orde is. Daarnaast zijn de micro-organismen die zich al dieper in het staal hebben gevestigd moeilijk of helemaal niet bereikbaar voor desinfectie, waardoor later alsnog (opnieuw) lekkage kan ontstaan. Zelfs enkele maanden na een behandeling. Ook daarop moet worden geanticipeerd. De installatie is dan immers alweer volop in bedrijf. Net als bij zovele andere corrosiemechanismen gaat het om de interpretatie van het onderzoek dat bepaalt welke maatregelen adequaat zijn.  Het Corrosion Control Technology Centre beschikt over alle expertise op het gebied van Microbieel beïnvloede corrosie. Juist omdat zich verschillende disciplines over het fenomeen kunnen buigen bent u verzekerd van de beste aanpak. MIC wordt pas bewezen als niet alleen de aanwezigheid van de betrokken bacteriën is aangetoond, maar pas als dat ook chemisch en metallurgisch is vastgesteld. Bovendien dient te worden bekeken wat het ontwikkelingspotentieel is aan de hand van een nutriëntenanalyse en niet in de laatste plaats wat de oorzaak, de bron is. En als MIC eenmaal bewezen is, welke vorm van bestrijding is dan mogelijk? En welke vorm van preventie? Wat is het risico op nabesmetting? Want voor je het weet is het probleem weer terug. Soms kunnen/ mogen micro-organismen niet worden uitgeroeid en moet de installatie worden beschermd. Ook dan zijn er oplossingen aanwezig. MIC kent vele vragen en evenzovele antwoorden. U vindt ze bij het Corrosion Control Technology Centre.

Voorbeelden van micro-organismen die betrokken kunnen zijn bij het corrosieproces zijn:
- Sulfaatreducerende bacteriën
- Zwaveloxiderende  bacteriën
- IJzerreducerende bacteriën
- IJzeroxiderende bacteriën
- Methaanproducerende micro-organismen

Als het om biocorrosie gaat is voorkomen beter dan genezen. Want wanneer biocorrosie eenmaal aanwezig is, dan is het zeer moeilijk om deze weer voor 100% kwijt te raken. Dankzij de ontwikkeling van een praktische werkwijze waarbij de risico’s op biocorrosie gemonitored worden, kunnen de risico’s op schade beheerst worden. Met preventieve maatregelen kan er tijdig worden ingegrepen op het moment dat de dreiging relevant is.

De Corrosion Control Technlogy Alliance biedt in samenwerking met gerenommeerde partners een uitgebreid programma om Microbiële corrosie te voorkomen en te bestrijden. Download de folder

 

Corrosion Control Technology Centre

Contact: Frans van der Kolk
T. +31 (0)653206225
kolk@corrosioncontrol.nl